Werkgerelateerde nekpijn is een vervelende, maar veel voorkomende klacht. Maar liefst 70% van de Nederlanders krijgt er een keer mee te maken. Met name mensen die veel achter een computer zitten lopen een hoger risico om hier mee te maken te krijgen, al helemaal nu sinds COVID-19 mensen steeds vaker thuis zijn komen te werken op een werkplek die mogelijk niet goed is afgesteld.
Normaal gesproken zullen de klachten binnen een aantal weken flink verminderen maar juist bij de mensen met een kantoorbaan kunnen de klachten regelmatig terugkeren. Het vele zitten en weinig bewegen zorgt ervoor dat het lichaam lager belastbaar wordt en dus meer vatbaar is voor dit soort klachten.
Gelukkig zijn er manieren om hier wat aan te doen. Een nieuw onderzoek toont aan dat met name het houden van korte pauzes, maar ook het veranderen van zithouding een positief effect heeft op zowel nek- als rugklachten. In het onderzoek kregen veel minder mensen opnieuw last van hun nek of rug als ze regelmatig een korte pauze namen of vaker van houding verwisselden.
Deze korte pauzes worden ook wel micropauzes genoemd. Ze zorgen ervoor dat het lichaam voor een kort moment weer even in beweging komt waardoor de doorbloeding op gang komt en bijvoorbeeld spieren niet zo snel meer zullen verkrampen. In het onderzoek duurde deze pauzes gemiddeld 3 minuten, maar ander onderzoek heeft ook laten zien dat pauzes van 20 seconden al zinvol kunnen zijn. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om in beweging te blijven.
Heeft u ook last van nekklachten en zit u bijvoorbeeld vanwege uw werk veel achter de computer? Micropauzes kunnen hiervoor de oplossing zijn. Blijven de klachten toch aanwezig, maak dan gerust een afspraak bij een van onze fysiotherapeuten.
Referenties ter ondersteuning:
Waongenngarm, P., van der Beek, A. J., Akkarakittichoke, N., &Janwantanakul, P. (2021). Effects of anactive break andpostural shift intervention on preventingneckand low-back painamong high-risk office workers: a 3-arm cluster-randomizedcontrolled trial. Scandinavianjournal of work, environment & health, 47(4), 306–317. https://doi.org/10.5271/sjweh.3949